تاریخچه استفاده از کلاه و پوشاک در ایران
به طور کلی کلاه به پوشاکی گفته می شود که بر روی سر گذاشته می شود و استفاده های مختلفی همچون ایجاد سایه بر روی سر و صورت ، زیبایی ، پوشش مو ، مسائل دینی ، ایمنی سر ، مد و … دارد.
تاریخچه کلاه در ایران در زمان های گذشته استفاده از کلاه های متفاوت نشان دهندهی اختلاف طبقاتی و پایگاه اجتماعی هر فرد بود و در حال حاضر کلاه در استفاده های نظامی میتواند نشلن دهندهی ملیت ، شاخهی فعالیت ، درجه یا … باشد.
در کتاب های تاریخی به ویژه شاهنامه تصاویری از رزم و مبارزه دیده می شود که نشان دهندهی نحوهی پوشش فرماندهان داستان است و ایرانیان باستان به پوشیدن آن آشنا بودهاند.
از طرف دیگر در دیواره های تخت جمشید و اکباتان لباس های سربازها ، جنگجویان و پادشاهان آن زمان دیده میشود که نشانه تاریخ لباس در ایران است.
پوشیدن لباس پادشاهان قاجاریان ، افشاریان و ساسانیان که نشان دهنده ی تغییر و تحول است . به عنوان مثال در دوره ی قاجاریه مردم معتمم و عبا به دوش بودند و کسبه عمامه سفید رنگی داشتند که بنا به دستور سراج الملک (حاکم اصفهان) علما عمامه سفید به سر کردند و کسبه عمامهی زرد رنگ که هنوزم گاهی در شهرستان ها و روستاها دیده میشود که کسبه عمامه ی زرد داشته باشند
کلاه در ایران انواع مختلفی داشت
- کلاه تاج
- کلاه بختیاری
- کلاه قشقایی
- کلاه بَساک
- کلاه دستار
- کلاه باشلق
- کلاه نمدی (تخم مرغی شکل)
- کلاه راسته
- و ...
کلاه تاج:

کلاه بختیاری:

کلاه قشقایی:

کلاه بساک:

کلاه دستار :

کلاه باشلق :

کلاه نمدی (تخم مرغی شکل) :

کلاه راسته:

که هر کدامشان مخصوص افراد و ماکن های خاصی بودند.
بعد ها ایرانیان در سلطنت پهلوی به کلاه هایی که از لباس های اروپایی الهام گرفته شده بود ، روی آوردند.
کلاه پهلوی از معروف ترین کلاه ها در دوره ی شاهان پهلوی بود .
در دوره ی قاجار و قبل از آن ، نداشتن کلاه را بی احترامی میدانستند . حتی مردم عادی اعتقاد داشتند که نداشتن کلاه باعث بی آبرویی یا دیوانگی میشود به همین دلیل داشتن کلاه یک ضرورت بود.